Voorstelling
Klaproos is een muziekproject rond het thema oorlog, uitgewerkt door Debbie Lambregts. Debbie behaalde haar meestergraad MUSA aan LUCA School of Arts te Leuven waar ze Vlaamse doedelzak, barokmusette en viool studeerde. Ze speelt gitaar sinds haar dertiende en is op deze leeftijd eveneens begonnen haar eigen nummers te schrijven. Voor Klaproos zal zij voornamelijk haar stem en gitaar gebruiken, aangevuld met zang, harp en diatonisch accordeon door Emma Coopman, die klassieke zang studeert aan LUCA School of Arts. Dit resulteert in een intieme, akoestische set die zich perfect leent voor het tere en kwetsbare onderwerp van de oorlog.
Project
1861, 1914, 1940, 2001, ... Een luttele greep uit historische data die een drastische breuklijn in de geschiedenis markeren. Getuigen van het eerste uur zouden veel liever weer vergeten wat zich toen voor hun ogen afspeelde...
De meesten onder ons kennen wel iemand die een oorlog heeft meegemaakt en hebben al eens een oorlogsverhaal uit de eerste hand gehoord. We weten allemaal dat een mensenleven nooit meer hetzelfde is of kán zijn na zo’n gruwelijke ervaring.
Gewapend met stemmen, gitaar, harp en diatonisch accordeon, trekt Klaproos ten strijde tegen onrecht en zinloos geweld, omdat we het, alle verhalen ten spijt, nog steeds niet geleerd hebben. Met nummers als Eve of Destruction, Meneer de President en Come home staan we stil bij wat een oorlog in feite allemaal aanricht. Samen herdenken we niet enkel de nodeloze slachtoffers van 100 jaar geleden, maar die van eender welke oorlogsmisdaad.
Programma
- Marche des mousquetaires – Frans De Prins
- Apocalyps – Boudewijn de Groot
- Some nights – Fun
- Another man’s cause – The Levellers
- Come home – Amatorski
- Wasicun days – Debbie Lambregts
- The games – Debbie Lambregts
- ABB – Debbie Lambregts
- Meneer de President – Boudewijn de Groot
- Eve of destruction – Barry McGuire
(pauze) - Niemandsland – Marc Hauman & De Moeite
- Jan Soldaat – Marc Hauman & De Moeite
- The hanging tree – Adriana
- Streetspirit – Radiohead
- Streetchild – Debbie Lambregts
- 21 guns – Green Day
- Imagine – John Lennon
De openingsmars met doedelzak introduceert het thema ‘oorlog’ en neemt het publiek meteen mee op sleeptouw aan het begin van het verhaal.
Apocalyps spreekt vanuit het oogpunt van diegenen die binnenkort ten strijde zullen trekken en geeft duidelijk de angst voor het komende onheil weer. Eens werkzaam aan het front valt een soldaat heel wat vertwijfeling ten deel. Het is die radeloosheid die wordt uitgeschreeuwd in Some nights. Come home beschrijft de correspondentie tussen een soldaat aan het front en zijn geliefde thuis. In Another man’s cause blikt een stervende strijder terug op het laatste gesprek met zijn moeder. Nummers 6 tot en met 10 geven op een zeer felle manier uiting aan de onvrede die er heerst over verschillende oorlogssituaties. De koning der protestliederen Eve of destruction ontbreekt uiteraard niet in dit rijtje.
Na de pauze wordt er gekeken naar wat er overblijft ná een oorlog.
Oorlog zaait dood en verderf: Niemandsland en Jan Soldaat. Geliefden worden op bruuske wijze van elkaar gescheiden. Dit heeft verstrekkende gevolgen - tot zelfs over de dood heen in The hanging tree. Maar het constant bewust zijn van het grote, zwarte gat waarin alles en iedereen werd opgeslokt is misschien nog wel het ergste dat je kan ervaren. Deze verdoemenis tot eeuwige leegte wordt treffend weergegeven in Streetspirit. Ook op sociaal en economisch vlak wordt alles van de kaart geveegd. Armoede is vaak één van de grootste gevolgen: Streetchild. 21 guns leert ons dat we de fout niet zomaar altijd bij een ander moeten leggen, maar dat we ruzies en conflicten vooral ook zelf in de hand hebben. Wij kunnen allemaal bijdragen tot een betere wereld: Imagine.